راهبرد نجات اقتصاد ايران

ما همانند بچه ها ی اول ابتدایی می مانیم در یک بازی دست جمعی نه قواعد بازی را رعایت می کنیم نه الزامات یک کار دست جمعی را؟

این دقیقا مشابه رفتار اعضای منتخب و منتسب جمهوری اسلامی ایران است.

اینان نه رعایت قوانین جمهوری را رعایت می کنند نه حلال حرام اسلام را نه به منع قانونی عدم دخالت و نه به الزام رفتار در محدوده قانون اساسی عمل می کنند نه به واجب امر بودن اجراء حکم ولی فقیه؟

رئیس جمهور برای خودش یک تفکرات پخته و نپخته و لجبازی خاص دارد همان را در قدرت پیاده می کند؟

نه به قانون اساسی کار دارد نه به مجلس نه به افکار  عمومی کشور نه به رسانه ها 

این تنها مختص به عملکرد روحانی نیست سلف او احمدی نژاد هم همینطور عمل می کرد در واقع سنگ بنای این بازی را او گذاشت روسای جمهوری قبلی کم و بیش رعایت می کردند.

اقای رئیس جمهور باید بلافاصله وزیر بر کنار شده را جایگزین کنید برای خودش قاعده می گذارد در پایان وقت قانونی دقیقه نود یکی معرفی می کند تا مجلس نتواند پیشنهاد او را رد کند حالا در این مدت په بر سر کشور و اقتصاد آمد برای ایشان مهم نیست مهم ایشان و اوامر ایشان هستند.

اما این دو روی عالم و آدم سفید کردند.

همینطور وزرا همین رویه را پیش گرفته اند هر کدام برای خود بازی موش و گربه راه انداخته اند برای مجلس گربه عابد عالم پرهیز کارند برای ملت خواجه برای کسان خویش قدرتمند و توانا برای کسب مال بسیار تواناتر در اجرا اصلا نه قانون اساسی نه رهبر نه مجلس نه افکار عمومی را به هیچ می نگارند.

این بازی را هم مجلس برای خودش تکرار می کند رئیس مجلس هم که عالم و آدم را مجری خویش می داند.

این بازی عینا در قوه قضاییه تکرار می شود .

اصلا کل مدیران و شهردارها و مجریان کوچک بزرگ این بازی نا کوک اجراء می کنند.

همه بدست همدیگر نگاه می کنند تقلب می کنند این سرکشی عدم اجراء قانون به یک رویه تبدیل شده ؟

کسی که فرمان  قانون را رعایت نکند قانون اساسی را رعایت نکند دقیقا فرمان مافوق و در خواست مردم را هم رعایت نخواهد کرد.

لذا همین می شود که اکنون می بینیم یعنی هرج و مرج کامل .

تنها کسی که بطور کم و بیش رعایت الزامات جمهوری اسلامی ایران کرده  شخص رهبری است تنها نمره قبولی رهبری کسب کرده بقیه در عمل صفر و حتی زیر صفر بسر می برند

قصدم از عنوان این مطالب تحقیر و تخته جمهوری اسلامی ایران نیست حتی قصدم اشخاص نیستند

بلکه این آینه کامل آنچه در آن هستیم  عنوان می کنم برای عیب یابی و رفع نقص.

بگذارید با یک مثال منظور خودم را کاملتر مشخص کنم

فرض کنیم  ما داریم یک بازی فوتبال اجراء می کنیم کاپیتان ( رئیس جمهور ) به جای حرکت توپ با پا توپ با دست هدایت کند به اعتراض کسی هم گوش نکند تمام قواعد بازی را هم رعایت نکند 

خوب چه می شود بازیکنان هم همگی دست به خطا خواهند زد برای توپ و بازی ارزشی قائل نخواهند شد به زور گل می زنند با لگد و مشت دروازه بان مقابل از پای در می آورند

اصلا به حرف مربی ( رهبر ) که بیرون زمین بازی است  توجه نمی کنند.

خوب بلافاصله به من اعتراض خواهید کرد 

آقا بازی فوتبال داور دارد داور مانع این هرج و مرج می شود ؟

خوب داور جمهوری اسلامی ایران کی است کدام مقام است؟

این نقص بازی جمهوری اسلامی ایران است داور بازی دادگاه قانون اساسی یا یک مجری شبیه به این است این موجود نیست .

برای همین هیچ قانونی و هیج شخصی در این هرج و مرج نمی تواند کاری بکند.

اینست نقطه اصلی نقصان جمهوری اسلامی ایران.

مانند بچه های اول ابتدایی بازی را بلد نیستیم تمکین به مقررات و قانون نداریم و از همه بدتر داور نداریم؟

این داور است که به بازی ما شکل و نظم می دهد تلاشها و کوشش ها و تمرین ها را مثمر ثمر می کند بازی کن خوب و گل زن خوب مشخص می شود.

ما که میدانیم چه کسی بازی نمی کند خوب پاس نمی دهد خیانت می کند اما اگر داور باشد مردم هم بلافاصله می فهمند خاطی کیست چه کسی بر اثر تخطی از بازی اخراج شده

آری مشکل داور است؟

دو سال نوشتار این وبلاگ نشان داده تمامی مطالب انتشار یافته در آن مورد اقتباس و تقلید قرار می گیرد دیر یا زود منتشر می شود در سرمقاله روزنامه ها و سخنرانی ها و حتی محافل مقامات بالای کشور..

لذا امید دارم اعلام این نقص کوششی باشد برای تامین داور قانونی رفع نقص نه برای تخته و محکومیت نویسنده و منتشر کننده.

این نقص وجود دارد پس بکوشیم آن را رفع کنیم نه اینکه نویسنده را بازخواست کنیم آقا چرا نوشتی؟